Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Een liefde die alles verdraagt, is dat niet hopeloos naïef?

Deel:

Robert geeft zijn kinderen liefdeslessen mee, waarbij hij put uit 1 Corintiërs 13. Een liefde die alle dingen bedekt, wat betekent dat? En is deze naïeve liefde niet gevaarlijk?

Lieve kinderen,

Ik ken een vrouw die verslaafd was aan drugs. Het ging van kwaad tot erger, meer en meer kwam ze alleen te staan. Uiteindelijk sliep ze op straat, en moest ze stelen om zichzelf in leven te houden. Ze kon het niet meer opbrengen om zich te houden aan de voorwaarden die hulporganisaties en vrienden stelden om hulp te kunnen bieden. Uiteindelijk was er nog maar één deur die voor haar open bleef gaan. De deur van haar oude moeder.

De gevaarlijke kant van liefde

Elke keer beloofde ze haar beterschap, als ze maar even mocht bijslapen. Nog één keer mocht douchen, en een laatste keer geld mocht lenen. En telkens opnieuw geloofde haar moeder haar. Soms schold ze haar moeder uit, maar die liet dat huilend toe. Als de politie aan de deur stond, verzon de moeder redenen om het gedrag van haar stelende dochter goed te praten. Want boven alles bleef de moeder van haar dochter houden.

De liefde heeft één gevaarlijke kant, ze is naïef.

De liefde bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen.

‘Iets met de mantel van de liefde bedekken’ is in onze tijd niet positief. Als jullie ruzie hebben wanneer een van jullie iets gemeens doet, en ik probeer de boel te sussen met een ‘zo heeft ze het vast niet bedoeld’ en een ijsje, dan is dat oneerlijk van mij. De liefde mag je nooit gebruiken om het kwaad dat de ander raakt weg te wuiven.

Niet op commando liefhebben

De liefde waar Paulus het over heeft, kan alleen actief zijn als je zelf geraakt wordt. Je kunt alleen van jezelf vragen om het kwaad te verdragen en te hopen tegen beter weten in. Dat geldt niet voor een slachtoffer van verkrachting, of voor iemand die gebukt gaat onder het kwaad dat zijn buurman hem aandoet. Deze mensen kunnen niet op commando liefhebben en vergeven. Bovendien is deze kwaadbedekkende liefde niet bedoeld voor zelfverzekerde kwaaddoeners die een sterkte positie misbruiken om slachtoffers te maken.

Hoopvolle, bedekkende, goedgelovige, verdragende liefde kan alleen vrijkomen als de kwaaddoener je niet meer echt kan raken. Denk maar aan die oude moeder en haar verslaafde dochter. Het is de dochter die in de knel zit. De moeder lijdt wel, maar niet omdat haar dochter haar kapot maakt. Ze lijdt vooral vanwege het lijden van haar dochter. De naïeve liefde vloeit van boven naar beneden. Van iemand die zelf sterk staat, naar iemand die zichzelf klem heeft gezet.

De hoopvolle, verdragende liefde heeft grenzen

Deze liefde mag niet gebruikt worden ten koste van slachtoffers, en mag het recht niet in de weg staan. Ook mag je deze liefde niet misbruiken om je eigen kwaad onder te verstoppen. De hoopvolle, verdragende liefde moet haar grenzen hebben. Het is een middel om de ander er weer bovenop te brengen. Maar als de ander haar misbruikt om het onrecht veilig onder te verschuilen, dan stopt het.

De verslavingszorg leert dat de oude moeder de deur uiteindelijk dicht moet houden, zodat de verslaafde niets anders kan dan toegeven aan de voorwaarden van de hulporganisaties. Niet iedere moeder kan dat. Toch is het mooi als mensen zelfs op de duisterste bladzijden van hun bestaan één paar armen overhouden om in te schuilen. Toch nog bezoek in de gevangenis, toch nog iemand die jou gelooft.

Ergens waar je altijd terecht kunt

Zou het niet fantastisch zijn als ieder mens op aarde één plek had waar hij altijd terecht kan? Zelfs elke terrorist en elke fascist? Zelfs elke moordenaar en dief? De garantie dat wij zelfs in alle nesten waarin we ons ooit zullen werken, niet alleen zullen zijn. Zou het ook niet fantastisch zijn als wij aan één ander die naïeve liefde zouden kunnen geven? Die liefde die alles bedekt, gelooft, hoopt en verdraagt? Die liefde die zelfs een misdadiger ergens een thuis gunt?

Want lieve kinderen, die liefde waar Paulus over schrijft is helemaal niet naïef. Doelbewust kiest ze ervoor om de hoop de kop niet in te drukken. De liefde legt alle basisvoorwaarden klaar die de ander nodig heeft om een nieuw leven op te bouwen.

De liefde die elk mens nodig heeft

We leven in een wereld vol scepsis. Iemand is zijn klus nog niet begonnen, en we weten al waar het schip zal stranden en schudden alvast meewarig ons hoofd. Kinderen willen astronaut worden, en dokter en piloot en meester tegelijk. Ze zullen echt heus nooit oorlogvoeren, en als er een slechterik is, dan zullen kinderen daar iets van zeggen!

Nee echt, kinderen zeggen dat ze nooit iemand zullen pesten! Als ouders zeggen wij dan: ‘Goed zo! Zet ‘m op!’ Je haalt het niet in je hoofd om ze te vertellen dat dat allemaal niet kan. Dat is de steun die een kind nodig heeft om het leven in te stappen. Dat is de liefde die elk mens nodig heeft, Hoe diep hij ook gevallen is, hoe ongeloofwaardig zijn voornemens ook zijn en hoe hoog het kwaad ook is dat hij heeft opgestapeld.

Zoals de liefde van God die het mooiste dat Hij had, gaf om ons kwaad mee te bedekken. Dat is pas liefde.


Robert Plomp is lid van de gereformeerde bondsgemeente Mattheüs in Delft, waar hij jarenlang jeugdleider en jeugdouderling was. Hij is getrouwd met Nelleke en vader van 3 kinderen. In deze blogserie schrijft hij brieven aan zijn kinderen over wat hij hen het meest van al mee wil geven: de liefde.

Geschreven door

Robert Plomp

--:--