Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Niet alles gaat voorbij

Deel:

Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag.

Niet alles gaat voorbij – PopUpGedachte woensdag 18 oktober

Op een dag sterven we, tenminste dat is de bedoeling. Of, nou ja, bedoeling. Het is wat gebeurt, definitief. En dan is het voorbij. En er zijn momenten dat ik er naar uit kan kijken. Omdat het dan voorbij is, dat het niet meer hoeft, dat de spanning wegvalt. Ze noemen dat dan ‘ingaan tot de eeuwige rust’ en dat klinkt fantastisch als je soms wat moeilijk rust kunt vinden. Tenzij eeuwig betekent: een verschrikkelijk lange reeks van uren, dagen, maanden, jaren. Daar wordt ik dan minder vrolijk van, maar ik heb het idee dat eeuwig meer te maken heeft met opgeheven tijd – droomtijd zogezegd, in je droom heb je ook geen idee wat voor- achter en opzij is, alles gebeurt tegelijk en door elkaar – het heeft meer daarmee te maken dan lineair minuten optellen en dan niet meer ophouden.

Er is nog een andere reden waarom ik soms kan uitzien naar de dood: ik ben zo nieuwsgierig. Ik wil zo graag weten wat daar aan de andere kant huist. Is daar die tunnel? En wat gebeurt er na die tunnel? Is het daar rustig? Vinden we daar God – het kan niet die man met de baard op de wolk zijn – maar wat dan wel? Ik ben nieuwsgierig. En het is wat egoïstisch misschien want doodgaan kun je alleen in je eentje doen. Het stervensproces is samen, maar daarna neem je afscheid. Toch ben ik nieuwsgierig. En heb verder overigens geen enkele behoefte om het te bespoedigen. Het is mentale spielerei. Toch maakt die denkoefening dat ik mensen een beetje begrijp die weg willen, die zo graag willen dat het klaar is. En niet begrijpen waarom ze nog verder moeten. Het is zo intens voorstelbaar.

Al is er ook dit leven, hè? Die vrouw die een dodelijke injectie kreeg van de LevensEindeKliniek ging nog even naar het strand. Als een soort laatste wens. Heel hard genieten. Wil je daar uit weg? Uit dat zand aan de voeten? Die zeelucht? Dat kind dat tegen je aan botst en gierend van het lachen met een beetje ijs in de mondhoek verder stuitert. Dat lijfelijke? Want dat is wel tragisch, je gaat een rust binnen maar je verliest je lijf. De aanraking, de zenuwuiteinden, de opwinding. Hoe moet dat zonder lijf? Waarom zou dat moeten zonder lijf? Het moet helemaal niet zonder lijf. Niet alles gaat voorbij, tenminste, dat is niet de bedoeling volgens Paulus.

Hij schrijft: Dit vergankelijke moet met onvergankelijkheid bekleed worden, dit sterfelijke met onsterfelijkheid. Dan zal gelden: de dood is verslonden, de zege is behaald. Dood waar is uw overwinning, dood, waar is uw angst?’

Het vergankelijke moet niet vergaan, dat was niet de bedoeling. Het vergankelijke moet niet een injectie krijgen zodat het eindelijk de geest laat gaan en er rust is. Het vergankelijke moet geïnjecteerd worden met onvergankelijkheid. Niet dat het eeuwigdurend aftakelt, maar dat de essentie en de mogelijkheden van dit lijf niet meer beperkt worden door de dood. En de aardbol ook niet. Of je dat nou gelooft of niet, of kunt voorstellen, het is een dubbelvolle bevestiging van dit leven hier, van het gevoel van geluk bij de sensaties die een lijf kan ervaren. Of dat nu als oude van dagen schuifelend op het strand is met zo’n dikke-luchtbanden-rolstoel, krakend van de pijn maar wel gelukkig vanwege de zilte lucht in de neusgaten of als marathonloper die in een runnershigh de beperkingen even voelt wegvallen en zo eeuwig door zou kunnen stampen.

De hoop van christendom is niet op een disembodied heaven, zoals N T Wright dat zo mooi zegt. Maar deze wereld, die verlost zal worden van alles wat de dood brengt en van iedereen die de dood aanhangt. ‘de angel van de dood’ zegt Paulus, ‘is de zonde, de kracht van de zonde is de wet’. Beide zullen vergaan.

Sommige dingen zijn slecht voor mens en wereld. Maar zijn zo verrekte verleidelijk omdat ze geld, macht, prestige opleveren, en je ze ook nog kunt vergoeilijken door te zeggen dat ze ook nog nut hebben voor een ander. We zijn daar zo goed in dat het verschrikkelijk nobel kan voelen, ook al is het smerig en uitsluitend en onderdrukkend. Een verraderlijk gegeven, dat slechts ingedamd wordt door harde regels als wet, mensenrechten, joods-christelijke wijsheid, islamitische ook trouwens. Van die wijsheid waar je een broertje dood aan kunt hebben omdat het veel makkelijk regeren zou zijn als je niet zo scrupuleus hoefde wezen en makkelijker je bedrijf succesvol maken als je niet zo gewetensvol hoefde te zijn. En daar zouden uiteindelijk medewerkers van profiteren toch? De angel van de dood is de zonde, de kracht van de zonde is de wet. Het trekt, het stuurt, het jeukt. En het gaat allemaal teniet, omdat de dood verdwijnt. En iedereen die met de dood rondhangt.

Niet alles gaat voorbij. Niet deze wereld, niet jouw en mijn lijf, als we ons verlangen los te koppelen van al dat dodelijke gedrag. Het hoeft niet te lukken, verlangen is genoeg. En vertrouwen, want dat is geloof.

Klaagliederen 2:8-15

1 Korintiërs 15:50-58

Matteüs 12:1-14

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--