Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Genezen van homosekualiteit? Depressief werd ik ervan!

Deel:

Janneke kwam voorzichtig uit de kast, maar kreeg meteen allerlei adviezen om ‘bevrijd’ te worden van haar homoseksualiteit. Bevrijding bracht het haar niet. Wel een depressie.

Hoe genees ik van homoseksualiteit? Met die vraag ben ik een paar jaar bezig geweest. Ik kon namelijk niet accepteren dat ik zo was, omdat ik dan niet zoals anderen ‘normaal’ zou zijn. Alles zou anders zijn. Een gezin zou niet meer vanzelfsprekend zijn. Mensen zouden me niet automatisch accepteren. Eigenlijk was het gewoon onmogelijk om zo te leven, vond ik. Daarom moest ik wel veranderen. 

Bovendien hoorde ik van evangelische christenen dat ik ervan zou kunnen genezen. Niet zomaar. Het zou flink wat moeite gaan kosten. Maar omdat ik alles wilde aangrijpen, stortte ik me volledig op een stappenplan.

Dit was de bedoeling.

1. Zoek een team bidders
Ik moest op zoek naar een goed team van mensen die week in, week uit voor me zouden bidden. Ook mocht ik een appèl doen op een kerk voor nazorg, of om voor me te laten bidden, want elk gebed zou me helpen. 

2. Breng het in het licht
Zodra ik iets voor een vrouw voelde, moest ik het vertellen. Door mijn gevoelens in het licht te brengen, zou Satan er geen grip meer op hebben. Uiteindelijk zou de duivel me, door deze standvastigheid, loslaten en mijn homoseksuele gevoelens zouden dan zijn genezen.

3. Laat je dopen
Door me te laten dopen, zou ik de oude, homoseksuele ik in het water achterlaten. Dit moest ik wel bewust doen, anders zou het misschien zijn werking verliezen. Ik heb dit gedaan, maar ik moet er eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat ik, door alle indrukken toen ik kopje onderging, vergeten ben om hieraan te denken. Ik dacht twee weken van mijn gevoelens af te zijn, maar daarna kwamen ze terug. Had ik me toch beter moeten focussen?

4. Bezoek christelijke conferenties
De vierde stap was om seminars te bezoeken over innerlijke genezing of heling. En ik moest vergeven wat er in mijn verleden was gebeurd, zodat mijn gevoelens daar niet meer vandaan zouden kunnen komen.

5. Laat de homoseksuele demon uitdrijven
Er werden sessies gehouden waar we met z’n allen op een matje zaten en waar de ‘demonen’ een voor een werden aangesproken en weggestuurd. Ik heb twee sessies bijgewoond en herinner me dat ik beroerd werd en telkens moest kokhalzen. Ik ben naar de nazorg gelopen en heb gevraagd waar dat vandaan kwam. Als antwoord kreeg ik dat het Satan was die mij ervan weerhield om van homoseksualiteit bevrijd te worden. Uiteindelijk ben ik niet meer gegaan. Met grote gevolgen…

6 Ontdek de mannelijke sekse
Natuurlijk! Ik moest lekker gaan daten met mannen. Schrijf je op een datingsite in, en ga ervoor. Probeer verschillende mannen en kijk er iemand tussen zit. Dan komt het vast goed. 

Ik raakte ontzettend in de knoop

Heel gek, maar dat stappenplan heeft mij niet geholpen. Wat het me wel opleverde, was een depressie. Omdat ik mezelf niet accepteerde, raakte ik ontzettend in de knoop. Ik vond het leven niet leuk meer. En waarom zou ik überhaupt leven als ik nooit het geluk van een partner en gezin zou kunnen ervaren? Ik voelde me zo ontzettend eenzaam.

Uiteindelijk besloot ik hulp te zoeken. Mijn eerste therapeut legde mij de keuze voor: wandel met God en genees, of wandel naar je eigen ik. Ik besloot op zoek te gaan naar een andere hulpverlener, maar die wilde niet eens over het onderwerp praten. Ik moest het maar met God uitzoeken. Ik voelde me door alles en iedereen in de steek gelaten en belandde op het punt waar ik in een eerder blog over schreef:

En daar lig ik dan, huilend bij de zoveelste ‘Holy Spirit’ avond in de kerk. Kapot, leeg en boos. Het gevecht kan ik niet meer aan. Telkens als ik denk dat het ‘beter’ gaat, komt het extra hard terug. Als het een zonde is, waarom helpt God mij dan niet bij dit gevecht? Ik voel mij in de steek gelaten. Waarom mag ik geen liefde ervaren? Moet ik tot mijn dood vechten tegen dit gevoel? Ik sterf nog liever.

Bevrijd van mijn angst voor God

Juist die avond sprak God tegen mij, voor het eerst in mijn leven. ‘Het is goed, ga maar.’ deze avond heb ik mijn ouders een brief geschreven. Daarin heb ik ze verteld over mijn ervaring met God. Dat ik ervan overtuigd ben geraakt dat ik mijn gevoelens mag accepteren en een lieve vrouw mag zoeken. En dat ik op Gods genade reken als dat toch een foute keuze zou zijn. 

Toen ik de brief schreef, besefte ik dat ik tot op dat moment eigenlijk alleen maar bezig was geweest met Gods woede en toorn over mijn zonde. Dat had me zo verlamd. Het mogen accepteren van mijzelf zorgde ervoor dat ik weer kon bewegen. Voor mijn gevoel mocht ik nu eindelijk leven en hoefde ik niet meer te focussen op mijn ‘zonde’. Ik was deze weg ingeslagen omdat ik bevrijd wilde worden van homoseksualiteit. Maar ik vond een andere bevrijding: ik werd bevrijd van mijn angst voor God. En daardoor vond ik het leven.


Janneke (26, pseudoniem) woont samen met haar vriendin Nienke en werkt als pedagogisch medewerker met alleenstaande minderjarige vreemdelingen. Als gelovige worstelde ze jarenlang met haar geaardheid. Voor Lazarus schrijft ze over dit grillige proces.

Geschreven door

Minke Velthuis

--:--