Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Het werk van niet-vergeten

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Het belangrijke werk van niet-vergeten – PopUpGedachte woensdag 14 maart

Het begint licht te worden, de regen is weggetrokken en een hel lichtblauw maakt dat de schoorstenen van de huizen aan de overkant scherp getekende zwarte silhouetten zijn. Dat is een andere belofte voor de dag dan die regenachtige waterkou van gisteren. Gelukkig en hopelijk blijft het zo. Tenminste twee dagen. Want naast allerlei afspraken en overwegingen is er maar één ding dat er deze dagen voor me echt toe doet: aankomende donderdag herdenken we in nu al vijf steden dat er zeven jaar geleden op 15 maart een revolutie startte in Syrie. Een hoopvolle, vreedzame opstand die bruut werd neergeslagen door het Assad-regime. En nu zeven jaar later worden, terwijl ik dit schrijf, hele wijken plat gebombardeerd. Niets ontziend. De gruwelverhalen kan ik hier niet beschrijven, ze zijn te erg. Ze wonen in Oost-Ghouta onder de grond, al jaren. En ook dat is niet veilig. Want de zware bombardementen vernietigen ook je veilige kelder en doden jezelf, je geliefden en wie er dan ook maar in de buurt is.

Donderdag om 7u staan we in allerlei steden hierbij stil. Omdat het zo moeilijk is om hierbij stil te staan. Omdat het geweld zo goor en nietsontziend is. Omdat de informatiestroom van diverse partijen probeert om verwarring te zaaien over wat goed en kwaad is en we dan zomaar vergeten dat het doden van burgers nooit genuanceerd ligt – het altijd kwaad is en van een hele erge soort. Donderdag herdenken we Oost-Ghouta in Amsterdam, Arnhem, Utrecht, Nijmegen en Den Haag. Allemaal pas vorige week opgekomen als idee en het verspreidt zich als een lopend vuurtje. Misschien wel omdat het zo klopt, zo nodig is.

De vraag op deze ochtenden is altijd of die oude Bijbel nog iets zinnigs toe heeft te voegen aan de dag. En dan specifiek de teksten die al sinds jaar en dag voor deze dag op het oude katholieke leesrooster staan. Zou het toeval van de combinatie van dat wat er deze dagen speelt en wat er ooit voor bijbelteksten aan deze dag werd toeschreven, ons nog iets brengen anno nu. Wat je ook gelooft, of hoopt, wat voor voorliefde of weerzin je hebt tegen wat christendom is gaan heten in de geschiedenis.

Dit raakt me: Ik zal u maken tot de man van het verbond – staat er in het oude profetenboek Jesaja – om  het land weer te herstellen, om het verkommerde erf opnieuw te verdelen, om tot de geboeiden te zeggen: ‘komt naar buiten!’ en tot hen die in duisternis zitten: ‘vertoont u!’. Langs de wegen zullen zij weiden, op kale gronden weer grazen, zij lijden geen honger of dorst.

Mijn god, kan dat ook gelden voor Oost-Ghouta alstublieft! Kan daar iemand aangewezen worden als die man van het verbond. Of god verhoede, moeten wij dat zijn? Wij onthande en toch enigszins verwende westerlingen die machteloos toezien hoe diverse politieke machten hun strijd uitvechten op een verschroeid stukje aarde.

‘De Heer is vol liefde en medelijden, lankmoedig en zeer goedgunstig. De heer is bezorgd voor iedere mensen, barmhartig voor al wat hij maakte.’ Ik zie het nog niet, maar als dit zo is dan mogen diverse strijdende partijen alvast gaan vrezen voor hun lot in de toekomst. Want we kunnen besluiten dat er blijkbaar geen hogere macht is, want kijk Oost-Ghouta. Óf overwegen dat er mogelijk een hogere macht achter deze wereld schuilt, een natuurkracht, een energie (god genoemd in de geschiedenis) die niemand laat wegkomen met het grote kwaad dat diegenen begaat en dat elk nieuw ziekelijk besluit dat burgers doodt, genoteerd wordt en een stap verder is op de weg naar het graven van het eigen graf. Dat laatste beloven de teksten. Die hoop. Zijn we aan de politieke machten overgeleverd of durven we ons voor te stellen dat ook zij onderworpen zijn aan de wetmatigheid van een macht die daarboven uitgaat, onderworpen aan goed en kwaad zelf. En durf ik te geloven dat het kwade haar eigen ondergang de wereld in bombardeert?

Donderdag herdenken we omdat we niet mogen wegkijken. Omdat er mannen en vrouwen van ‘het verbond’ moeten zijn die de oorlog uit het verdomhoekje van het nieuws halen en er weer vol het licht op zetten. Misschien kunnen we nog geen mensen uit hun schuilkelders trekken, maar de foto’s die donderdagavond gemaakt worden van de jasmijnstruiken die we planten en het lichtje dat wordt ontstoken in Utrecht of Amsterdam of waar dan ook, die foto zal binnen het uur op een telefoon in de schuilkelders van Oost-Ghouta worden bekeken als er even bereik is tenminste daar. En heel misschien iets van hoop brengen, een heel klein beetje licht in het hart, dat ze niet helemaal zijn vergeten. Niet door mensen en dus misschien ook wel niet door die bovenmenselijke macht. Niet helemaal vergeten.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--