Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Een stem gehoord

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Ze hadden een stem gehoord – PopUpGedachte 24 april 2018

Het zijn bijzondere dagen voor me. Het ene moment loop ik op wolken, het andere moment met een knoop in de maag. Een beetje dat gevoel dat je hebt als je verliefd raakt maar twijfelt of het wederzijds is en of het wel gaat werken? Het komt hierdoor: ik ben met een crowdfunding begonnen. En dan vraag je dus om geld en hebt publiekelijk een doel gesteld, namelijk 10.000 euro. Dat is een fikse berg geld en ik kan niets beloven. Dat is de gedachte van deze crowdfunding. Ik loop elk jaar weer tegen projecten aan die echt moeten gebeuren – op dodenherdenking of met We Gaan Ze Halen of een Snelwegkerk – en ik kon de afgelopen twee jaar meteen ermee beginnen omdat mensen hadden bijgedragen aan de crowdfunding. Normaal heb je helemaal niet de tijd om dit soort dingen op te pakken. Je moet ook nog voor jezelf – of in mijn geval je gezin – zorgen. En je hebt ook gewoon werk. Dankzij de funders werd het mijn werk. Met een lange lijst aan gebeurtenissen, ook in 2017. Maar het biedt geen garantie voor de toekomst zoals ze zeggen. Want niemand weet wat er komend jaar gaat gebeuren. Het is een gok, en daarom heet het crowdfunding. En aan het eind van dit jaar zullen we ook weer zien of het waard was. En ik loop op wolkjes als er weer een melding binnenkomt dat iemand heeft bijgedragen. Écht even opgetild. Ik besef weer hoe hard het nodig is dat je gewaardeerd en gedragen wordt. Ik in elk geval wel. Terwijl ik er niet van afhankelijk wil zijn. En we moeten nog maar zien of het weer gaat lukken, of het ook weer kan deze keer. Dat hele bedrag. Om door te kunnen met dit, met schrijven, met losse acties en wat niet al.

Vanochtend lees ik Jezus van Nazareth die bevraagd wordt of hij nu de Messias is of niet en of hij dat even ronduit wil zeggen. ‘Jezus gaf hun ten antwoord, ik heb het u gezegd maar gij gelooft het niet. De werken die ik in naam van mijn vader doe, leggen getuigenis over mij af. Maar gij gelooft n iet omdat gij niet tot mijn schapen behoort. Mijn schapen luisteren naar mijn stem en ik ken ze en zij volgen mij.

De stem horen. En herkennen. En dan niet abstract in je geweten, maar herkennen vanwege de dingen die Jezus van Nazareth doet. Oh en de religieuze leiders die je er niet in voorgaan, want die herkennen de stem niet, die vragen zich alleen af hoe ze ervan afkomen.

Ik vind het fascinerend om te ontdekken in mijn werk dat zoveel mensen de kerk niet de rug hebben toegekeerd uit egoïsme of cynisme. Het is niet dat ze de kerk te moreel vonden of te veeleisend qua goedheid. Zoveel kritiek op de kerk bestaat juist in kritiek op het gebrek aan moraliteit, aan gebrek aan altruïsme. Men ging niet uit de kerk weg omdat je daar een goed mens moest zijn, maar omdat je er niet gevraagd en uitgedaagd werd om werkelijk een goed mens te zijn. Dat is maar een klein deel van het verhaal, maar het is er ook. Buitenstaanders bekritiseren de kerken voor een gebrek aan moraliteit en hoop. Omdat ze het idee hebben dat het status quo-bevestigend is, omdat ze het idee hebben dat men zich neerlegt bij een wereld die nu eenmaal ellendig is en weg wil uit de negorij naar de hemel. Maar dat is geen liefde voor de wereld en de mens. Toch? Sommige van die buitenstaanders hebben blijkbaar een stem gehoord in hun geweten. Ze hebben daden gezien van anderen, buiten het wereldje van de kerk, waar ze meer in geloven. En ze zijn op pad gegaan om behouden te blijven, om iets te behouden van hoop. Ik kleur het bewust heel rooskleurig in, dat is zo. Maar dat komt omdat ik een parallel zie met hoe Jezus van Nazareth uit zijn religieuze cirkel werd gekieperd en bijna geen moeite doet om hen te bereiken omdat ze niet willen horen. Omdat ze niet verlangen naar dat wat hij brengt: genezing voor mensen in de shit, werkelijke hoop op aarde en misschien wel een nieuw soort samenleven, een nieuw koninkrijk.

Uit mijn daden mag blijken welke stem ik heb gehoord. Onze daden leggen getuigenis over ons af. En nee, dat is natuurlijk niet de kerkgang of hoe vaak zo’n bijbel opengaat. Maar wie we een hand geven, met wie we omgaan, waar we ons in mengen en waarin niet. Ik ben zelf op pad gestuurd door wijze mensen uit een bestaande kerk om de stem die ik had gehoord te volgen en te gaan experimenteren met een nieuwe vorm van kerk. Er zijn er die daarin iets herkennen van hun eigen verlangen en het verder willen brengen. Of het allemaal zinnig was is niet aan ons om te oordelen, dat komt later. Maar er is een stem, een richting, verbonden aan daden waaruit moet iets moet blijken van waar je in gelooft. Niet in verzet tegen kerken, niet ter behoud van kerken, maar puur omdat er iets gehoord is, iets resoneert en iets gedaan moet worden. Ik hoop nog lang op die weg te mogen blijven met heel veel reisgenoten – van vreemde vogels tot starre denkers, met oudgedienden en jonge honden, met critici en blijhoofden. En die ene stem in ons achterhoofd.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--