Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Welke verborgen kracht trekt jou aan? #Camino #slot

Deel:

Rudolf is thuis van zijn pelgrimsreis naar Santiago de Compostella, maar hij kan nog niet helemaal wennen aan het Nederlandse ritme en leven. Na zijn overweldigende Camino vraagt hij zich af: ‘En nu?’ 

Locatie: Almere

Ik zit in de vensterbank van mijn appartement. Mijn hoofd rust tegen het raam. Er brandt een kaars en ik staar naar buiten, de donkere Almeerse nacht in. Naast me staat een glas wijn. Ik ben twee weken terug.

Terugkomen van een emotionele reis kan verwarrend zijn. Of het nu een lange pelgrimstocht door Spanje is, of een andere reis die je even helemaal buiten het normale leven gebracht heeft. Ik heb het gezien bij mensen die terugkwamen van een half jaar bij Jeugd met een Opdracht, van een lange tijd aan vrijwilligerswerk in het buitenland, of van een heftige conferentieweek.

Enerzijds voel ik me rustiger en gelukkiger vanbinnen dan ooit tevoren. Anderzijds vind ik het moeilijk om mijn dagen weer in te richten en loop ik rond als een kip zonder kop. Ik praat met vrienden en familie, maar er is zoveel dat ik niet goed kan vertellen. Terwijl ik naar buiten staar vraag ik me af… En nu?

Mijn lichaam vliegt, mijn ziel wandelt

Na zes weken wandelen vloog ik in 2,5 uur terug naar Nederland. Ik ben er wel, maar ik ben er ook nog helemaal niet, bedenk ik terwijl ik buiten iemand zijn hond uit zie laten in het donker. Het doet me terugdenken aan een kort verhaal uit een boek dat ik tijdens de Camino las (Anam Cara, John O’Donohue). Het ging ongeveer zo:

Een Westerse man trekt met een enorme haast door het oerwoud. Drie Afrikaanse mannen helpen hem met alles wat hij mee moet sjouwen. Na drie dagen in hoog tempo lopen stoppen de Afrikaanse mannen en gaan demonstratief op de grond zitten. De man spoort ze aan om overeind te komen. Ze weigeren om in beweging te komen, zelfs na eindeloos praten en overtuigen. Hij begrijpt er niets van, tot een van hen zegt: we hebben te snel gereisd om hier te komen; nu moeten we wachten om onze zielen een kans te geven om weer bij ons aan te haken.

Mijn lichaam is al in Nederland, mijn ziel is nog onderweg, terugwandelend door Spanje.

Opnieuw overweldigd door God

In mijn eerste blog schreef ik, dat mijn diepste drijfveer een verlangen was. Het is het verlangen om opnieuw een tijd samen te lopen met God, die me daar opnieuw voor uitnodigt.

Ik ben tijdens deze reis opnieuw overweldigd door de God wiens hart voor mij klopt. De woorden om je daar meer over te vertellen, kan ik (nog) niet vinden. En misschien is dat ook wel te persoonlijk voor het internet. Een Franse mystica, Madame Guyon, schreef ooit dat als je echt de wereld wilt liefhebben, je je aandacht moet richten op hoe geliefd je wordt. Richt je op hoe lief God je heeft.

Pelgrim, wie roept je?

Het laatste slokje Riojawijn. Mijn glas is leeg. Het is tijd om de kaars uit te blazen, het gordijn dicht te trekken en te gaan slapen.

Dank je wel voor het luisteren naar mijn ervaringen op deze reis. Misschien heeft het je geïnspireerd om ook je backpack op je rug te hijsen en te gaan wandelen. Het vroege vertrekken in maart bracht mij gesloten herbergen, rustige wegen en heel, heel veel regen, hagel en sneeuw. Jouw Camino zal ongetwijfeld heel anders zijn!

Wil je meer weten? Dan kan ik je aanraden om het Nederlands Genootschap van Sint Jacob te bezoeken (lees meer op www.santiago.nl). Op borrels, conferenties en in voorlichtingscentra helpen vrijwilligers die zelf ook de Camino liepen je graag met de vragen die je hebt.

Ik laat je achter met een gedicht (auteur E. G. B., vrij vertaald) dat je onderweg tegen zult komen als graffiti op een muur in de buurt van Najera:

Stof, Modder, Zon en Regen
dat is de Weg naar Santiago
Duizenden pelgrims
en meer dan duizend jaren

Pelgrim, wie roept je?
Welke verborgen kracht trekt jou aan?
Is het het Veld van de Sterren?
De grote Kathedralen?

Het dappere Navarre?
De wijn van Rioja?
Zeevruchten van Galicia?
De velden van Castille?

Pelgrim, wie roept je?
Welke verborgen kracht trekt jou aan?
Zijn het de mensen onderweg?
of de gewoontes van dit land?

Cultuur of verhalen of
de haan in Santo Domingo de la Calzada?
Het paleis van Gaudi of
het kasteel van Ponferrada misschien?

Ik zie ze allemaal in het voorbijgaan
en ze zien is genieten
Maar de stem die me roept
voel ik dieper in mij

De kracht die me drijft
De kracht die me aantrekt
ook ik kan die niet verklaren
dat kan alleen Hij die daarboven woont

Foto: Flickr

afbeelding

Rudolf (34) vertelt in het normale leven verhalen: face-to-face, aan grote en kleine mensen. Voor Lazarus schrijft hij live over zijn pelgrimstocht door Spanje naar Santiago de Compostella.

Zijn vorige blogs lees je hier.

Geschreven door

Rudolf

--:--