Spektakel helpt niet…

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Spektakel helpt niet – PopUpGedachte 15 juni 2018

Het is vrijdag, de lucht is grijzig buiten. Het miezert. De vogels lijken dat prima te vinden, die gakken en kwateren en koeren er op los. Ik lees oude teksten, zoals elke ochtend. De kinderen slapen nog, het huis is stil. Straks om zeven uur is dat wel anders, nu is de ruimte nog even van mij. Als vroege vogel, met slaperige ogen en lome vingers die langzaam in zinnen proberen te gieten wat m’n indruk is van de oude bijbelse zinnen die deze ochtend gelezen worden in al die katholieke kerken over de hele wereld.

Ik lees maar. Het is een challenge en een vorm van vertrouwen. Een challenge om binnen de tijd een gedachte te formuleren op basis van deze oude teksten én vertrouwen dat het kan. Dat de drie teksten die me gegeven worden elke keer wel weer een nieuw inzicht, een flard van een ander perspectief leveren. Anders dan het perspectief van werk, afspraken, agenda en het naderende weekend.

Vanochtend kom ik Elia weer tegen. Hij heeft net twee dagen geleden met een intense challenge aan Baal, de god die zijn volksgenoten ver verkozen boven Jahweh, de hoeder van het Joodse volk. Hij heeft net bewezen dat die Baäl hartstikke doofstom is – of niet bestaat – en dat Jhwh het op zijn vraag vuur laat regenen uit de hemel om het offer te verteren. Het was een wedstrijd en hij heeft gewonnen. Of zijn god eigenlijk. Bizar want die Jhwh staat er niet om bekend dat hij graag meedoet aan wedstrijdjes. Het was een soort wanhoopspoging om toch de ziel van dat volk te winnen en een verandering te creëeren. Als ze spektakel zouden zien, zouden ze wel geloven. Nu, nog geen paar dagen later is Elia alweer op de vlucht. De vrouw van de koning is ontstemd over deze actie, zij wil de andere godsdienst graag houden en wil nu de profeet ombrengen. Die vertrekt met een burn-out naar de bergen om zich te verstoppen. Laat mij maar sterven, zegt hij.

Ik weet niet of je dat kent. Dat je denkt dat je er bent en dat het dán alsnog allemaal instort? Of in elk geval nog hartstikke op losse schroeven lijkt te staan? Ik heb dat met die PopUpKerk die we opzetten. Euforisch dat we nú toch een stap gezet hebben die ons werkelijk verder gaat brengen en een week later in de put omdat het toch anders zit, het was geen totaaloplossing. En misschien bestaan er wel geen totaaloplossingen. Dat werkt met geloof houden en hoop houden net zo. Sommigen hebben van die spektakelervaringen in de meer charismatische tradities. Met genezingen en bijzondere gevoelens en stuiterend hebben ze erover verteld aan elkaar en aan anderen. Met name die anderen keken dan vaak een beetje glazig, zo van: ‘ok, leuk voor jou, joh’. Tijdens die ervaring wist je zeker dat je dit nooit meer kwijt zou raken, zo diepgaand, zo echt, zo enorm groots. Maar natuurlijk raak je het kwijt. Zoals de belofte die je doet als je trouwt, staat als een huis. En toch kan alles anders blijken, als je vertrouwt op dat spektakel dat je voelde in je hart. Er moet meer zijn dan spektakel, meer dan emotie en euforie. Want de hoge pieken hebben diepe dalen en de profeet is er zojuist in eentje gecrasht en zegt: laat mij maar sterven.

Hij wordt de woestijn ingestuurd van hogerhand. Een engel, wat het ook moge wezen. Veertig dagen lopen naar een berg waar eerder het volk Godsverschijningen heeft gehad. En dan dit:

Toen Elia bij de berg Horeb ging hij een grot binnen en overnachtte daar. Toen kwam het woord van de Heer tot hem: Ga naar buiten en treed voor de Heer op de berg. Toen trok de Heer voorbij. Voor de Heer uit ging een zware storm, die bergen deed splijten en rotsen verbrijzelde. Maar de Heer was niet in de storm. Op de storm volgde een aardbeving. Maar ook in de aardbeving was de Heer niet.Op de aardbeving volgde vuur. Maar ook in het vuur was de Heer niet. Op het vuur volgde het suizen van een zachte bries. Zodra Elia dit hoorde, bedekte hij zijn gezicht met zijn mantel, ging naar buiten en bleef staan aan de ingang van de grot. En toen klonk er een stem die hem vroeg: Wat doet gij hier, Elia?

Hoppa, fantastisch stukje tekst. Drama, grootsheid, spektakel, maar wanneer weet Elia dat hij contact heeft: bij het ruisen van een zachte bries. Het doet denken aan Genesis, in de avondkoelte wist Adam dat hij contact kon maken de eeuwige, de maker. Je voelt m bijna op je huid. De zachte koelte na een warme dag. De bries die zachtjes begint te waaien na vernietigend onweer en hevige storm. Alles gaat liggen en er is veel stuk gegaan, gespleten rotsen, ontwortelde bomen, het is net het echte leven. En dan luisteren en iets horen van het suizen van een zachte bries.

Niet dat Elia dan meteen boven Jan is. Hij klaagt tegen de zachte bries dat alles mislukt is. En de goddelijke aanwezigheid geeft hem opdracht om een vervanger aan te stellen, hij heeft ook al iemand op het oog. Geen verwijt. Het is op. En begrijpelijk. De zachte bries is ook zacht. En praktisch. Lang leve het suizen van een zachte bries. Dat ik dat maar altijd ergens bij me mag houden. Het zou me goed doen.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

BewarenBewaren