Als het ondenkbare gebeurt

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Als het ondenkbare gebeurt

Het is dinsdagochtend. Gisteren bleef het stil hier. Zo tegen het einde van het seizoen hapert de machine een beetje. Nog een week en dan is het tijd voor een maand stilte hier bij de PopUpGedachtes. Een seizoen is dan weer voorbij. Zo’ n 600 PopUpGedachtes zijn er al dan al verschenen, ik ben de tel kwijt – of eigenlijk ben ik nooit aan de tel begonnen – maar zoiets moet het zijn. We zijn namelijk in april al het derde jaar binnen gegaan. En wat is ermee gebeurd? Er zijn onwijs veel positieve reacties geweest, maar dat zegt natuurlijk niet alles. Al ben ik er heel dankbaar mee, dat deze toch wat vluchtige momenten soms opeens impact hebben in iemands leven. En wat is er met mij gebeurd? Ik ga een beetje vroeger naar bed, ik heb een beetje een ander leefritme ontwikkeld, ik weet beter hoe dit moet, zo’ n popupgedachte schrijven en ben er niet meteen totaal uit als de jongste toch onverhoopt de kamer komt binnenwandelen en aandacht wil. Maar spiritueel dan, daar moet toch iets gebeurd zijn? Dat je geloviger bent geworden. Of hoopvoller. Of vertrouwder. Of wat dan ook. En ik weet het niet. Ik kan me niet herinneren hoe gelovig of hoopvol of vertrouwd ik twee-en-een-half jaar geleden was. Er is geen nulmeting geweest en nu weet ik het niet. Ik heb veel meer teksten gelezen en ik geloof dat dit goed is. Na elke ochtendgedachte ben ik weer blij dat ik dit doe, en dat momentje van vreugde is het dan, denk ik.

Vanochtend zegt Jezus van Nazareth – in de lezing van de dag – ik volg dus een oud katholiek leesrooster met dagelijkse lezingen, hij zegt iets tegen de steden waar hij nogal veel wonderlijke dingen heeft gedaan. En dan moet je denken aan bijzondere genezingen vooral. De man was een rondreizende genezer. Als hij iets spectaculairs deed, dan was het op een enkele uitzondering na, altijd opdat iemand er beter van werd. Letterlijk. Maar nu zegt hij dat het zien van al die ondenkbare dingen ook verantwoordelijkheid schept: in die dagen begon Jezus de steden waarin de meeste van zijn wonderen waren gebeurd te verwijten, dat zij zich niet bekeerd hadden. ‘ Wee u, Chorazin, wee u, Betsaida (twee joodse steden). Tyrus en Sidon (niet Joodse steden) zouden zich reeds lang, in zak en as, bekeerd hebben, indien bij hen de wonderen waren gebeurd die bij u hebben plaatsgevonden.’

Dat is fascinerend toch? Ondenkbare dingen scheppen verantwoordelijkheid. En wel om in zak en as, tenminste zo lijkt het, de koers van je leven om te leggen. Ik vind het nog niet heel logisch, maar ben geboeid. In ons leven werken we met het mogelijke, het onmogelijke is leuk om van te dromen, maar als je teveel rondhangt met je hoofd in wat toch onmogelijk is, krijg je niet veel gedaan. Ik denk het ook weer even politiek. Het is onmogelijk om al die vluchtelingen op te nemen, dus moeten we niet in idealen blijven hangen maar realistisch beleid gaan voeren. En dat realisme wordt dan zo ver doorgevoerd dat laten verdrinken op de middellandse zee een bijna barmhartig middel wordt voor andere vluchtelingen, want zie, dan zijn ze gewaarschuwd. Dat is realisme, werken met wat er mogelijk is. Een nare vorm van realisme, wat mij betreft, maar het is je neerleggen bij wat onmogelijk is en keuzes maken.

Als er dan toch blijkt, dat een grote groep migranten een bijna leegstaand dorpje in Italie tot bloei brengt, dan is dat een wonder. Het is wat onmogelijk is. Als dan de enorme instroom die eventjes plaatsvond, nu al weer twee jaar geleden denk ik, zorgt voor een ongelofelijke hoeveelheid steun door ongelofelijk veel burgers rondom noodopvangen en vluchtelingenwerk en van alles, dan is dat zo’ n wonder. Het heet niet voor niets ongelofelijk. En daar moet je dus iets mee van Jezus van Nazareth. Je kunt niet wonderen zien en dan nog steeds denken dat het onmogelijk is. Dat is dan niet meer onmogelijk. En dan moet je je van je realisme bekeren tot een nieuwe werkelijkheid. Anders blijft die wonderdoener bezig.

Het idee van Jezus van Nazareth is niet om als unieke wonderdokter in de wereld te staan. Het hoofd moest opgerekt, de wereldvisie moest anders, er is een nieuw paradigma aangebroken waarin ziek zijn, doodgaan, godverlatenheid of wat dan ook, niet meer het verhaal is. Het onmogelijke zien schept verantwoordelijkheid, want als het gebeurd is, dan is het niet meer onmogelijk. Ik geloof in realisme, maar besef vanochtend dat je soms je daar ook van moet bekeren.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95