IJzeren discipline, ja ja

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

IJzeren discipline, ja ja – PopUpGedachte maandag 2 juli 2018

Het is al acht uur geweest als ik dit schrijf. Twee uur later dan gewoonlijk en dat op de eerste dag van de week. Als de eerste klap een daalder waard zou moeten zijn, vrees ik voor de rest van de week. De bedoeling is zes uur en dan voor zevenen iets van het resultaat de wereld in slingeren. Nu gingen de ogen pas tegen half zeven een beetje open en kwam er werkelijk niets uit de vingers dus ging ik maar uit arre moede ontbijt maken voor de kinderen die wakker werden.

Het maakt allemaal niet écht uit natuurlijk. Het is een zelfgekozen discipline. Goed, er wachten wat mensen op. Het is een afspraak met het Lazarus online magazine, maar toch. Ik moet het behoorlijk erbij laten zitten voordat er werkelijk een haan naar kraait. En de haan in mijn achterhoofd kraait veel eerder dan die andere hanen. Het is een nogal aanwezig beest, daar in mijn achterhoofd. Met een felrode kam en een strakgetrokken bekkie. Ik stel me voor dat hij een keurig verzorgde kleurige hanenstaart heeft, de veren keurig in de plooi en van die doordringende kraalogen, waarmee hij enigszins zelfgenoegzaam rolt als mijn discipline weer eens te wensen overlaat. Lelijk woord, eigenlijk, discipline. Toch? Doet denken aan leger en niet zelf-denken en straffen – gedisciplineerd worden. Aan niet zelf nadenken.

En toch. Deze discipline heb ik zelf bedacht. Over zelf nadenken gesproken. En ik vond dat die discipline van ijzer moest zijn, omdat je anders elke ochtend je bij de wekker afvraagt of het wel zin heeft. Als zelf nadenken betekent dat je elke keer als je geen zin ergens aan hebt opnieuw overweegt of je het wel moet doen, dan heb je allereerst een vermoeiend leven – maar wel lekker dicht bij je emoties he? – en komt er ten tweede waarschijnlijk weinig uit je vingers.

Vanochtend lijkt Jezus van Nazareth even van de discipline. Daarom kom ik er op. Typisch ook dat dit gebeurt als ik net mijn bed niet uit kom. Geen tekst over genade en loslaten en het is niet belangrijk in het perspectief van de eeuwigheid. Nee hoor, discipline. Dit staat er: Toen Jezus de mensenmassa om zich heen zag, gaf hij bevel naar de overkant te varen. Maar een schriftgeleerde kwam op hem af en zei: ‘Meester, ik zal u volgen waarheen u ook gaat.’ Jezus zei tegen hem: ‘De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon kan zijn hoofd nergens te ruste leggen.’ Een ander, een van zijn leerlingen, zei: ‘Heer, sta me toe eerst terug te gaan om mijn vader te begraven.’ Maar Jezus zei tegen hem: ‘Volg mij en laat de doden hun doden begraven.’

We hebben één iemand die wel zin heeft om Jezus te volgen, waarop de rabbi enigszins kortaf reageert. Geen uitnodiging, geen blijde omhelzing, geen dankbaarheid, niet tekenen bij het kruisje om vervolgens de ander te helpen om ook door de moeilijke momenten heen te komen. Hij lijkt te veronderstellen dat de ander wel geinteresseerd is maar ook gewoon een plek verwacht om het hoofd neer te leggen, letterlijk. Maar ook figuurlijk wel bij dat Joodse volk wil blijven horen, wel onderdeel wil blijven van de spirituele gemeenschap. De rust houden van de traditie. Gaat ‘m niet worden, lijkt Jezus te zeggen. En hij bevestigt dat meteen als de volgende leerling vraagt om vrijaf om volgens de Joodse voorschriften de laatste eer aan zijn vader te bewijzen. ‘Laat dat nou maar aan de dode geesten over, vriend’. Absurd idee. Ik geloof ook niet dat ik blij wordt van zo’n opstelling. Niet dat ik me in positie voel om Jezus van Nazareth te beoordelen, maar toch. Het wordt wat sektarisch, zo he?

Er zit geen bijsluiter bij deze teksten. Geen leesvoorschrift. Alleen de literaire opbouw waarbij insider van de traditie (schriftgeleerde) gewaarschuwd wordt dat hij outsider wordt als hij werkelijk mee zou willen op weg. En een insider van de kring van de rabbi (discipel) verteld wordt de voorschriften die hij kende niet meer voor hem gelden. Jezus neemt zijn route bloedserieus. En ik zie reden om mezelf niet al te makkelijk te vallen als ik mijn vroege ochtend discipline laat lopen. Niet omdat het voor anderen zo noodzakelijk zou zijn, of omdat mijn zieleheil ervan af zou hangen. Maar omdat de ingeslagen route, en het verlangen wat daaronder zit, vráágt om toewijding – als het een verlangen is dat iets met die Jezus van Nazareth en zijn spiritualiteit en levensweg te maken heeft.

De man van de vergeving en genade is ook de man van discipline en keuzes maken. Dat lijkt me een zinnige combinatie.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

BewarenBewaren