God zijn en goed zijn

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

God zijn en goed zijn – PopUpGedachte maandag 10 december 2018

De week gaat weer beginnen. Wat het zal worden, weet niemand. Gister zei iemand: wetenschap heeft aangetoond dat een milde pessismist realistischer is over de wereld dan de optimist. Een milde pessismist kan beter afstanden inschatten, kan beter voorspellen hoe iets zal verlopen, een milde pessismist is de realist.

Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar ik vrees dat het volgende ook waar is: als we de wereld te lijf zouden gaan met mild pessimisme dan zou de milde pessimist weleens te optimistisch kunnen blijken. Oftewel, door ingebakken optimisme, dat de meesten van ons hebben, blijkt dan ook uit onderzoek, ontstaan er onverwachts mooie dingen. De milde pessimist heeft gelijk dat We Gaan Ze Halen ongelofelijk veel meer werk is dan gedacht. Maar het had waarschijnlijk helemaal niet plaatsgevonden als we niet zo optimistisch waren geweest over de mogelijkheden. Kortom, optimism keeps the world go round en het is handig om te beseffen dat er altijd meer tegenslagen komen dan de optimist verwacht, maar dat dan vervolgens weer met licht optimisme te benaderen.

Niemand weet wat de week brengt. En de vraag is misschien ook niet zozeer wat er gaat gebeuren, maar hoe ik het te lijf wil gaan. Wat is de rol, de houding, de taak. En als ik vandaag Jezus van Nazareth lees, dan lijkt het erop dat hij impliceert dat we het te lijf moeten gaan – of mogen gaan – als God zelf. Niet als God in Frankrijk, niet met een eigenwaan dat alles in onze hand zou liggen of dat we ook maar in de verste verte iets van almacht zouden bezitten, maar toch als God zelf. Dat denk ik in elk geval als ik dit lees:

Als Jezus van Nazareth een menigte toespreekt in een synagoge, wordt er door het dak een verlamde man naar beneden gehesen. Een creatieve manier van binnenkomen, de ingang stond namelijk vol met mensen. Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij: ‘Vriend, uw zonden zijn u vergeven.’

Dat is op zijn minst gek. Was niet helemaal waar voor ze kwamen. En nogal een uitspraak. Dat vonden de religieuze leiders ook : ‘Wat is dat voor iemand, die zo gods­lasterlijk spreekt?’ Wie anders kan zonden vergeven dan God alleen?’

Het gaat er hier dus niet zozeer om dat hij niet de man meteen geneest, maar dat hij een brute uitspraak doet: uw zonden zijn u vergeven. Dat kan namelijk maar op één plek in Israël en dat is in de tempel, met offers en een priester die dat dan uitspreekt. Hier wordt een binnenbocht genomen en lijkt de man van Nazareth te pretenderen dat hij een wandelende tempel is. Of erger nog: God zelf.

Jezus wist, dat zij zo redeneerden en sprak tot hen: ‘Wat redeneert gij toch bij uzelf?
Wat is gemakkelij­ker te zeggen: uw zonden zijn u vergeven; of te zeggen: sta op en loop?
Welnu, opdat ge zult weten, dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te verge­ven ‑ en nu sprak Hij tot de lamme ‑: Ik zeg u, sta op, neem uw bed op en ga naar huis.’

JC zegt: jullie vragen je af wat ik pretendeer? Dat ik een tempel zou zijn, een centrum waar zonden vergeven worden, of misschien wel God zelf? Ik zeg niks, maar zorg wel dat de beste man weer kan lopen. Nu mogen jullie conclusies trekken over wie en wat en hoe. Was getekend, Jezus van Nazareth.

Wat er hier gebeurt? God op twee benen. Heel veel anders is het niet. En om dan maar even door te redeneren naar wat jou en mij te doen staat. JC zegt: kom volg mij, vergeef zonden, dat soort dingen. Hij geeft zijn leerlingen de sleutels van het koninkrijk der hemelen, hij verdeelt zijn geest onder mensen en zo meer. Er moet meer God zijn op aarde, lijkt zijn redenering. Het is tijd dat de hemel op aarde te vinden is en het is in uw oog en in uw hart. Vergeef dan.

Het is niet de goddelijke almacht die geërfd wordt, je wordt er niet meteen grootheidswaanzinnige van – van deze manier van god zijn op aarde. Want kijk maar eens hoe Jezus eindigt. God zijn lijkt meer te maken te hebben met kunnen incasseren, met durven eenzaam te zijn, met weigeren om gewelddadig en lelijk te reageren op geweld en lelijkheid. En dus vergeven, bevrijden, overeind helpen van de ander. Of dat pakketje wonderen-doen er dan ook bij hoort, dat weet ik niet. Maar eigenlijk was de genezing hier de illustratie. En de uitspraak ‘zonden vergeven’ een prikkel. Om dit te concluderen dat de hemel onder handbereik is – niet die van zoete engeltjes en druiventrossen – maar die van vergeving, vrijheid, verzoening, opnieuw beginnen en samen leven.

God zijn, goed zijn, die rol nemen en het je laten gebeuren door anderen die voor jou die rol nemen. Het lijkt onze opdracht, of in elk geval een perspectief om de week mee in te gaan. Goeds. Ofwel: Gods.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95