Kracht en zwakte

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Kracht en zwakte – PopUpGedachte maandag 17 december 2018

Het is donker. Sneeuw ligt er niet meer, maar koud is het wel. Tintelend. De vroege ochtend verheldert het hoofd, de ruimte van het heelal dat zich boven je uitstrekt als ik de deur uitstap, brengt alles even in perspectief. Dat is fijn van deze ochtenden. Niet de deur uit om naar je werk te gaan, maar de balkondeur uit om de ruimte binnen te stappen, een ruimte binnen te stappen waar ik, het werk en de ander niet de enige zijn. Een ruimte die al veel langer bestaat dan mensenheugenis en die zal blijven bestaan. Een korte stilte, en dan lees ik de teksten van de dag.

Het is de laatste week van dit jaar wat PopUpGedachtes betreft. Dan wordt het Kerst en oud en nieuw en feestdagen. Gezellig met de familie of vrienden rond de tafel of met de mensen van We Gaan Ze Halen rijden naar Athene, dat gaat vrijdag beginnen. In het nieuwe jaar weer verder.

Vanochtend nog maar even dan die vroege wekker, de buitenlucht, het lezen van de oude teksten en de gedachte die dan bovenkomt. Wat blijft er haken aan woorden en zinnen en wat kan dat betekenen voor vandaag.

De oudste tekst van de dag is een zegentekst van aartsvader Jakob (ook wel Israël genoemd) aan zijn zonen:  Kom hier en luister, zonen van Jakob, luister naar Israël, je vader. Juda, jou zullen je broers bejubelen, voor jou buigt de vijand de nek, voor jou zullen mijn zonen zich buigen. Sterk als een jonge leeuw ben jij, je verovert je prooi, mijn zoon, en keert naar je leger terug. Juda gaat liggen als een leeuw, vol majesteit vlijt hij zich neer – wie zou hem durven wekken? In Juda’s handen zal de scepter blijven, tussen zijn voeten de heersersstaf, totdat hij komt die er recht op heeft, die alle volken zullen dienen.

Die Juda is een machtig figuur. Die laat niet met zich spotten. Staat op zijn twee poten en als hij iets aanpakt, dan zorgt hij ook dat het gebeurt. Geaard, overtuigd, gefocust. ‘Wie zou hem durven wekken’. Interessant is dat laatste stuk: ‘Tussen zijn voeten de heersersstaf, totdat hij komt die er recht op heeft, iemand die alle volken zullen dienen’.

Die Juda heeft de macht niet voor zichzelf, al zouden zijn machtige schouders dat prima kunnen dragen. De sterke heeft de taak om de macht te bewaren voor een ander. En volgens de christelijke overleving, bewaart hij de macht voor een man zonder aanzien des persoons, zonder machtig voorkomen, zonder die gevreesde uitstraling. Een ventje in een stal, een kwetsbare, uitgelachen man aan de randen van de samenleving, die veelal tijd doorbrengt met vissers, prostituees die hun leven willen beteren en landverraders (tollenaars) met spijt. Een man die met zich laat sollen, omdat hij zich niet verweert. Die zorgzaam is voor iedereen die hulp nodig heeft en onder zware kritiek leeft van iedereen die ook maar op enigerlei manier macht heeft. Er zit iets almachtigs in die man, maar het is zo in een vreemde zwakheid verpakt. In kwetsbaarheid.

De sterke, de Juda, draagt de macht niet voor zichzelf, maar draagt ‘m om die over te dragen aan de kwetsbare zodra die zich aandient.

Ik weet niet zeker of dat een patroon is, maar het is wel mooi. De sterke die de macht zou kunnen dragen en nemen en houden, dient die niet te nemen en te houden, omdat hij of zij dat nu eenmaal kan. Degene die de macht kan dragen en nemen en houden dient die in te zetten om ruimte te scheppen voor de kwetsbare en zwakke: niet uit medelijden, maar uit eerbied. Omdat de zwakke en de kwetsbare iets kan, wat de machtige niet kan of minder goed: het hart raken, vermurwen, veranderen, verbinden.

De krachtige kan een oorlog winnen, maar kan hij of zij ook vrede stichten? Kan hij of zij ook leren wat vergeving is? Of wordt dat – vanwege de machtsfactor – altijd op een bepaalde manier gedwongen?

De machtige die de taak heeft om de kwetsbare, de zwakke, de plaats te geven die het toekomt, aan het hoofd van de tafel, midden de wereld, niet uit medelijden maar uit eerbied voor datgene wat de sterke nooit zal kunnen. Zoiets gebeurt in het verhaal van Juda en Jezus en is op z’n minst leerzaam voor kwetsbaren en machtigen anno nu…

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95