Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Wees maar niet bang

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Wees maar niet bang – PopUpGedachte donderdag 13 december 2018

Het zijn ochtenden waarop gewoon luisteren al heel fijn is. Naar de stilte. Eventjes. Naar de ruimte om je heen. Even inademen en dan weer uit. Een kat miauwt in de verte. En dan maar lezen. Ik geef gewoon de zinnen aan je terug. Van de profeet Jesaja. Misschien landen ze aan de voet van de bergen die jij hebt te overwinnen  of te slopen. Daar is Jesaja meer van, lijkt het. Bergen slopen. Zonde, eigenlijk. Bergen kunnen zo mooi zijn. Maar dat bedoelt hij niet, denk ik.

Dit staat er vanochtend:

Zo spreekt de Heer: ‘Ik ben de Heer, uw God, die u bij de rechterhand heb genomen en die tot u zegt: Wees maar niet bang; Ik help u. Wees niet bang, wormpje Jakob, klein volk Israël.

Het zijn fijne woorden voor altijd. Voor elk moment: wees maar niet bang. Misschien wel de grootste uitdaging die deze religie aan de mensen deed en doet. Niet bang te zijn. Een plek te vinden in jezelf waaruit de niet-angst kan groeien en waar je heen kunt als de angst je om het hart slaat. Wees maar niet bang, ik help u. Dit is niet een religie die probeert angst op te voeren en angst aan te praten. Het is gekant tegen angst, ook tegen angst voor God als basis voor je geloven of godbetert, angst voor een hel. Respect, ontzag, besef, dat wel maar niet deze angst. Dan gaat hij verder.

Ikzelf ben uw helper, zegt de Heer, Ik ben uw Verlosser, de Heilige van Israël. Ik maak van u een dorsslee, nieuwe en goed geslepen, met scherpe tanden. Gij zult bergen dorsen en verbrijzelen, heuvels tot kaf maken.gij werpt ze omhoog; de wind draagt ze mee, de storm verstrooit ze.

Dat dus. Bergen slopen. Niet te geloven, toch? Mooie beloftes zou je zeggen. Maar dit soort vertrouwen krijg je niet door vooruit te kijken en te denken dat je die bergen wel even zult slopen. Het ontstaat door achteruit te kijken en te beseffen: verrek, er zíjn bergen gesloopt. Het kán. En dan maar weer vooruit. Iemand zei dat het leven achteruit moest worden geleefd, of zoiets. Dat je met de ogen gericht op het verleden achterwaarts de toekomst in moet lopen, want vooruit zie je toch niets. Je hebt geen idee. Het verleden kun je zien. En resultaten toen zijn geen garantie nu, maar kunnen wel wijsheid brengen.

Dan gaat Jesaja nog even verder en ik geef het gewoon als gedicht. Als aanbod van hoop, wat je er ook van denkt.

De armen en de behoeftigen zoeken naar water en het is er niet; hun tong verdroogd van de dorst.
Ik, de Heer, Ik verhoor hen, Ik de God van Israël, Ik verlaat hen niet.
Op kale gronden doe Ik rivieren ontspringen en bronnen in de rotskloven.
Van de woestijn maak Ik een waterland, van dorstige bodem een bronnengebied.
In de woestijn laat Ik ceders groeien, acacia’s, mirten en oleasters.
In het dorre land zet Ik cipressen neer, en essen en palmen, een menigte bomen.
Dan zullen zij zien en erkennen, volledig verstaan en begrijpen, dat de hand van de Heer dat gedaan heeft, dat Israëls Heilige dat heeft geschapen.

Erkennen dat er een aanwezigheid is, die Ene. Dat je niet alleen staat, dat het niet zomaar je eigen werk is. Dat het je ook gegeven is. Heb het goed.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--