Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Jeannette bouwde haar eigen tiny house op wielen

Jeannette was beslist geen klusser. Toch bouwde ze de afgelopen maanden samen met haar zus zelf een tiny house on wheels. Waarom? Dat vertelt ze in deze nieuwe serie.

Deel:

De roep van een uil schalt over het beboste kampeerterrein. Het is flink donker, maar een heldere nacht. Dit is de eerste nacht in ons zelfgebouwde verrijdbare appartement, een zogenaamd tiny house on wheels. Vredig liggen mijn zus en ik te slapen. Opeens begint de hond uit het niets op volle sterkte te blaffen. Ik klauter slaapdronken van het slaapzoldertje via de gammele ladder die voor nu even dienst doet als trap. De hond heeft zichzelf goed wakker geblaft en ligt inmiddels kronkelend van blijdschap onder de laatste sport. Ze is onrustig door alle nieuwe geluiden en indrukken.

Zeven maanden klussen

Ze is niet de enige. Zelf kan ik het nog nauwelijks bevatten. Het is ons gelukt om ons eigen huis op wielen te bouwen. Na een lang planproces en zeven maanden onafgebroken klussen, naast onze baan en verplichtingen, is alles wind- en waterdicht. Het interieur verdient nog wat aandacht, maar we kunnen er in ieder geval al prima in kamperen. Veel spullen hebben we nog niet, afgezien van de basale zaken.
Althans, basaal is een breed begrip. Er zijn ook heel wat gezellige objecten mee. Mijn aspergevaren, een berg sierkussens en wat matrassen op de vloer. De Stampertjes uit het bekende verhaal van Pluk van de Petteflet, die in een flat vol matrassen woonden, zouden het niet beter kunnen. Lampen moeten nog opgehangen worden.

Een kerstboom als nachtlamp

Om de hond tot rust te brengen zou ik net vandaag wel een nachtlampje kunnen gebruiken. Ik begin inmiddels toch wel zin te krijgen in een goede nacht slaap. Ik krabbel de hond een paar keer over haar buik en ga daarna op de tast op zoek naar een lichtje dat ik aan kan zetten. Gelukkig vind ik al snel de rommeldoos, waar we allerlei spullen ingegooid hebben die van pas zouden kunnen komen. O ja. Het was toch nog niet helemaal gelukt om alleen de basisdingen mee te nemen. De ruwe naalden die in mijn hand prikken geven aan dat ik inmiddels ons minikerstboompje te pakken heb. Ik trek hem uit de doos en na wat gepruts beginnen de ledlampjes kalmerend te schijnen. Ik ga weer richting bed, terwijl de hond naast de kerstboom gaat liggen.

Vanaf de slaapzolder kijk ik naar het vredige tafereel. De hond geeft geen kik meer. Totdat ze ouderwets begint te snurken. Door de akoestiek van de lege ruimte is het een indrukwekkende herrie. Veel slaap krijgen we die nacht niet, maar het is wel erg knus.

Veredelde vierkante caravan

Zoals de gelijkenis gaat, bouwde een wijs man zijn huis op een rots. Niet op zand, het avontuur van de dwaas die dat probeerde liep maar matig af. Over bouwen op vier wielen staat gelukkig geen doemscenario in de Bijbel. Want mijn zus en ik zijn voor deze optie gegaan. Inmiddels hebben we er zo veel tijd en energie ingestoken dat het concept bijna vanzelfsprekend begint te worden. Het is lastig om een officiële definitie te geven van een tiny house, maar doorgaans is een tiny house niet groter dan 50m2. Ons tiny house lijkt met wat fantasie op een veredelde vierkante caravan van hout. Een chalet op wielen.

Hoe zijn wij erbij gekomen zijn? Op een winteravond spraken m’n zus en ik over de hoeveelheid spullen die je nodig hebt om comfortabel te leven. We zochten allebei een andere, betaalbare woonruimte. Maar: oneindige wachtlijsten, te oud voor een woning, te jong, te single. Het schoot niet bepaald op. Waarom zouden we zelf niet wat bouwen, grapten we tegen elkaar?

Genoegen met genoeg

Op Pinterest had ik een speciale map met prachtige creaties van Amerikanen. Daar is de beweging heel groot. Toen mijn vastberaden zus vervolgens de map eens doorkeek, opperde zij het wilde plan om zelf zoiets in elkaar te draaien. Toegegeven, ik kreeg een halve hartverzakking. Zij durfde, ik niet.

Want een tiny house heb ik nooit gewild, totdat ik merkte dat er heel veel aspecten in bijeen kwamen die ik altijd probeerde na te jagen in het leven. Heidi op de hooizolder, de boeken van The Little house on the prairie, Hugh Fearnley-Whittingstall die van de stad naar het platteland verhuisde en in River Cottage zelfvoorzienend ging wonen. Het waren van jongs af aan grote voorbeelden.

Een hypotheekvrij huis. Midden in de natuur kunnen wonen. Weten waar je leidingen lopen en zelf van alles kunnen repareren. Niet hoeven leven om te werken, maar ook tijd overhouden voor creativiteit en rust. Genoegen kunnen nemen met genoeg. Ook omdat het simpelweg niet in je huis past. Weer waarde gaan hechten aan je spullen. Kwaliteit in plaats van kwantiteit. Geld dat je bespaart op je levensonderhoud besteden aan boodschappen en kleding die op een verantwoorde manier geproduceerd worden.

En m’n carrière dan?

In eerste instantie twijfelde ik of het wel ‘kon’: moest ik als single niet carrière maken en lange, stressvolle werkdagen doorworstelen ergens op een kantoor? Tot me opviel hoe vaak er in de Bijbel gehint wordt op een andere manier van leven. Een tekst die me bijbleef was 1 Tessalonicenzen 4 vers 11 en 12 (NIV): 

and to make it your ambition to lead a quiet life: You should mind your own business and work with your hands, just as we told you, 12 so that your daily life may win the respect of outsiders and so that you will not be dependent on anybody

Dus na een uitgebreid bureau-onderzoek besloten we dat we het gingen doen. Een handige, autodidactische tienerarchitect en een freelance tekstschrijver met twee linkerhanden. Terwijl we er zo min mogelijk ruchtbaarheid aan gaven, huurden we een stuk schuur bij een boer en bestelden we een trailer en een berg hout.

Hoe we het deden? Daarover een volgende keer!

Vind je het leuk om Jeannette te volgen in haar tiny house? Dat kan op Instagram!

@tinythingsmattermost

Dit bericht bekijken op Instagram

Snow! . . #dogsofinstagram #dog #dutchdogs #seniordog #adoptdontshop #tinyhouselife #tinyhouse #snow #sneeuw #candles #cosyhome #hond #wandelenmetdehond #boswandeling #walkingthedog

Een bericht dat is gedeeld door @ tinythingsmattermost op 16 Dec 2018 om 8:22 (PST)

Geschreven door

Jeannette Helms

--:--